Θύρες Κλειστές / The World Inside by S

Παρακολουθώντας χρόνια τώρα την δουλειά του Σπύρου Ζαφειρόπουλου, διαπιστώνω με κρυφό ενθουσιασμό, την αποφασιστικότητα που τον διακρίνει να οριοθετεί τον χώρο εκείνον που ξέρει ότι είναι πολύτιμος και αναγκαίος. Κινούμενος με μια ενστικτώδη γνώση, έχεις την αίσθηση ότι κυκλώνει όλα αυτά που τον αφορούν, και τα τοποθετεί στην σκηνή ενός θεάτρου με θύρες κλειστές και έξοδο κινδύνου. Είναι αλήθεια ότι σε αυτήν την σκηνή οι άνθρωποι κρατάνε τα κλειδιά, αυτοί μονάχα ξέρουν. Πίσω από κάθε πρόσωπο και μια ιστορία που δεν ξέρεις, αλλά σου δίνεται η δυνατότητα να την αναγνωρίσεις.
Αν παρατηρήσουμε με προσοχή τις εικόνες, θα μας επιστραφεί το βάρος μιας χρεοκοπημένης καθημερινότητας. Ανακαλύπτουμε όμως στην διάρκεια ότι οι ήρωες του αναμετρώνται με μια βαρβαρότητα και ανθίστανται στην τόση ερημιά. Με ελαφρές αποκλίσεις, δρομολογούν την φυγή τους από μια αμφίβολη κανονικότητα. Εκεί ακριβώς διαφαίνεται και η δύναμη τους. Τα συγγενικά, φιλικά ή άγνωστα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Ξέρουμε τι δεν θα μπορούσαν να είναι ή για να το πω πιο σωστά, για ποια πράγματα θα αδιαφορούσαν.
Αξιοσημείωτοι πρωταγωνιστές στην δουλειά του Σπύρου Ζαφειρόπουλου είναι τα παιδιά. Εισβάλουν μεσ΄το κάδρο σαν να έχουν ζήσει την ζωή τους, σαν να είναι φορτωμένα μνήμες. Οι ενήλικες πάλι, αμύνονται, σαν να θέλουν να κρύψουν κάτι αλλά δεν μπορούν. Τέλος υπολείπονται κάτι στιγμές σαν μυστικά, σαν σημεία στήριξης ενός αινιγματικού κόσμου.
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι δεν ζήλεψε τόσα χρόνια λίγο χρώμα. Έγχρωμη φωτογραφία του ακόμη δεν έχω δει. Έζησε με το ασπρόμαυρο όπως ο οικοδόμος με την λάσπη. Έχτισε πάνω στις σκιές και το φως με επιμονή και υπομονή. Είναι φανερό ότι ανήκει σε αυτούς τους φωτογράφους που θεωρούν το ασπρόμαυρο την μητρική τους γλώσσα.
Τέλος θέλω να πω ότι η ακεραιότητα του χαρακτήρα του Σπύρου, καθώς και μια νομοτέλεια στην οποία αρέσκεται να υποκύπτει -κουσούρι από τα μαθηματικά- είναι αυτά τα γνωρίσματα που κάνουν την δουλειά αυτή να περιέχει ένα είδος ήθους. Ένα ήθος που βρίσκεται στον αντίποδα μιας αρπαγής καθημερινών στιγμών.
Στον αντίποδα τελικά μιας χρεοκοπημένης καθημερινότητας.

Βασίλης Γεροντάκος

ISBN: 978-618-85135-3-2
Εκδότης: Luminous Eye / 1^η έκδοση 2022
Γλώσσες: Αγγλικά, Ελληνικά
Σκληρό Εξώφυλλο: 100 σελίδες, 77 φωτογραφίες
Διαστάσεις: 21 x 24 cm

Having observed Spiros Zafeiropoulos’ work for years, I become aware, with a secret enthusiasm, of his determination to delineate the space which he recognizes as valuable and necessary for him. Driven by instinctive knowledge, one has the feeling that he encircles everything he is concerned with, and places it at a theatre stage, surrounded by closed doors and an emergency exit. It is true that in this stage the people hold the keys, they are the only ones who know how to do so. Behind every face there is a story that you don’ t know, yet you are given the opportunity to recognize.
If we carefully observe the pictures, the burden of a bankrupt everyday life will bounce back to us. However, with time, we discover that his heroes confront a barbaric reality and resist the emptiness. With slight deviations, they are launching their escape from a questionable normality. It is exactly at this point that their strength appears. Relatives, friends or strangers to whom he refers belong in the same family. We know what they could not be, or to put it right, about what they would not care.
Children are the notable main characters in Spiros Zafeiropoulos’ work. They invade the frame as if they have lived their lives, as if they are burdened with memories. Adults, on the other hand, defend themselves, as if they want to hide something but they cannot. Finally, some moments are left resembling secrets, like support points of an enigmatic world.
What is most impressive is that all these years he didn’t desire some color. I still haven’ t seen a colored picture taken by him. He lived with black and white, like a constructor lives with mud. He built on the shadows and the light with persistence and patience. It is obvious that he belongs to those photographers who believe that black and white is their mother language.
In conclusion, I would like to say that Spiros’ integrity as well as a determinism to which he willingly gives in – a ‘flaw’ that he bears from mathematics – are those attributes that give his work a kind of ethics. On the opposite, essentially, of a bankrupt everyday life.

Vassilis Gerontakos

ISBN: 978-618-85135-3-2
Edition: Luminous Eye / 1^st edition 2022
Languages: English, Greek
Hardcover: 100 pages, 77 photographs
Dimensions: 21 x 24 cm